در این متن درباره مسائل و اقدامات مرتبط با یک برنامه مبتنی بر ری‌اکتور در AutoCAD در پاسخ به دستوراتی که توسط کاربر فراخوانی می‌شوند و تاثیر گذار بر اشیاء برنامه دارند، صحبت شده است. در زیر خلاصه‌ای از موارد مطرح شده آمده است:
- طراحی برنامه مبتنی بر ری‌اکتور:
- در توسعه یک برنامه مبتنی بر ری‌اکتور، اهمیت دارد که با دستوراتی که تاثیر قابل توجهی بر اشیاء برنامه دارند، برخورد کنید.
- همه دستورات ویرایش AutoCAD ممکن را مرور کرده و چگونگی پاسخ برنامه به هرکدام را مشخص کنید.
- استفاده از یک برگه ردیابی ری‌اکتور برای ثبت رفتارهای مورد انتظار برنامه در مقابل هر دستور مفید است.
- اقدامات اضافی برای برنامه‌ریزی:
- تعیین پاسخ به دستورات UNDO و REDO کاربران.
- برنامه‌ریزی برای اقدامات زمانی که کاربران دستور OOPS را پس از حذف شدن اشیاء مرتبط با ری‌اکتورها صادر می‌کنند.
- مدیریت توابع خاص ویرایش:
- هرچند آموزش همه حالات را پوشش نمی‌دهد، اما توسعه‌دهندگان را به بررسی عملکردهای ویرایش اضافی تشویق می‌کند:
- دستور Stretch: در نظر بگیرید جهت کشیدن و تعداد نقاط مشخصی را. تایل‌ها را حذف کرده و موقعیت‌ها را بازنشانی کنید.
- دستور Move: تمام تایل‌ها را حذف کرده و آن‌ها را در مکان جدید دوباره رسم کنید.
- دستور Scale: تصمیم بگیرید که آیا با افزایش اندازه مسیر، تایل‌ها نیز باید مقیاس پیدا کنند یا نه.
- دستور Rotate: تمام تایل‌ها را حذف کرده و آن‌ها را با زاویه دوران جدید دوباره رسم کنید.
- مراحل برنامه‌ریزی اولیه:
- کاربر را هشدار دهید که دستور ویرایش انتخابی (مانند کشیدن، جابه‌جایی یا چرخاندن) تاثیر مخربی بر یک مسیر باغچه دارد.
- اگر کاربر ادامه دهد، تایل‌ها را حذف کنید و آن‌ها را دوباره نکشید.
- ری‌اکتورها را از حاشیه مسیر حذف کنید.
- توجه به محدودیت‌ها:
- توجه به این نکته که آموزش تمام حالات ممکن را پوشش نمی‌دهد، به خصوص در موارد مربوط به تلاش‌های برنامه‌نویسی مانند AutoLISP یا ObjectARX.
- ذکر که در مواردی مانند استفاده از (entdel <شیء چندضلعی>)، رخدادهای واکنشگر ویرایشگر :vlr-commandWillStart و :vlr-commandEnded فراخوانی نخواهند شد.
